Winkelen voor de vuilnisbelt: een Lang leven is een tragedie voor het bedrijfsleven

De opzettelijke verkorting van het leven van een industrieel product, om te houden van de economie, het heet “geplande veroudering”. Al in 1928 een reclame-magazine eerlijk gezegd schreef: “Een artikel dat niet te dragen is een tragedie voor het bedrijfsleven.”

Gloeilampen, nylons, printers, mobiele telefoons, de meeste van deze producten is gepland op de slijtage-date. De consument moet worden gevraagd naar de voorkeur aan het kopen van een nieuw item, het defect te herstellen.

Op basis van meer dan drie jaar continu onderzoek, vertelt de documentatie van de geschiedenis van geplande veroudering. Het begint in de jaren ’20, met de oprichting van een kartel, de levensduur van de lampen is beperkt, en wint in de jaren’ 50 met de opkomst van de consumptiemaatschappij aan de grond.

Vandaag niet langer willen regelen voor veel consumenten met dit Systeem. Als een voorbeeld van de verwoestende gevolgen voor het milieu van de documentatie toont de enorme elektronisch afval dumpen in de omgeving van de Ghanese hoofdstad Accra. Naast deze meedogenloze weergave van de disposable society presenteert filmmaker Cosima Dannoritzer, de benadering van ondernemers, de alternatieve wijzen van productie ontwikkelen. En intellectuelen menen dat de techniek niet kunnen terugkeren naar hun oorspronkelijke taak, op de permanente verlichting van het dagelijks leven zonder de gelijktijdige verwoesting van de planeet.

Halde | De wegwerp-maatschappij (Arte 2011)kopen voor de prullenbak

Video link: https://youtu.be/zVFZ4Ocz4VA

Geef een reactie